Bazen hayat insanı kaçarı çıkarı olmayan köşelere sıkıştırıp, isyana sürüklüyor. Bende böyle bir dönem geçirmişim, şimdi farkediyorum.. Kendimdeki değişimleri, kendime olan uzaklığımı farkettikçe hırçınlaşıp daha da inançsızlaşmışım, ne çocukmuşum. Oysa hayat ne kadar üzerine gelirse gelsin insan kendine tutunmalı derdim hep, hep dimdik durabileceğim sanırdım kopan fırtınalarda.. Hep etrafımda kopmuş benim fırtına, içim sadece karmakarışıkmış. Yeni yeni farkediyorum ki ilk defa fırtına benim içimde kopmuş. Hep savunduğum hayat felsefemden, inançlarımdan, tarzımdan ve hatta kendimden bile nefret eder olmuşum. Geçenlerde okuduğum ortalama bi kitapta yer alan kısacık bir cümle açtı tıkanıklığımı.. "Nefret, aşka ne kadar ihtiyacınız olduğunun kanıtıdır." Basit bir mantık yapacağım ; aşk, inançla varolur, inancın bittiği noktada kurur gider.. Ben diyorum ki, hırçınlıklarımız, kendimize ve başkalarına karşı nefretimiz aslında birşeylere inanmaya olan ihtiyacımızdan büyüyor..
İnanç demişken, çok kuvvetli inançlarım vardı benim, iyiliğe, doğruluğa, dürüstlüğe, sevgiye, aşka.. Hepsi birden anlaşmış gibi üzerime çökünce.. vazgeçmişim inanmaktan. En başta kendimi bırakmışım bir yerlere, demişim sen öyle biraz uzak dur izle beni, bak bu güne kadar inandığın herşeyi bir bir ben çökerteceğim şimdi.. Denedim ama başaramadım. Sanki ateşe elimi uzattım, sıcağını farkedince korktum geri çektim.. En kötüsüde buydu aslında, bu arada kalmışlık.. Ne kendimi bırakabildim nede kendime kavuşabildim.
Artık bitti.. Kendime geri döndüm, yine bilmiş bilmiş onu öyle yapmayın, bunu böyle yapmayın, saçmalamayın diyeceğim, yine herşeyinize karışacağım:) Ama eskisi gibi, söylediklerime inanarak. Bu içimde hızla büyüyen dayanılmaz boşluğu tıkadım artık, bitti! Beni bi daha yiyip bitirmesine, sömürmesine izin vermeyeceğim.. Ve evet bu lanet pis, kötü dünyaya inat, PAtch Adams gibi iyiliğe inanıp, savaşmaya devam edeceğim.. Bunu yaparkende kötülüğü alıp, altın yaldıza batırmaya çalışmayacağım, kötülükte kötü kalacak artık, ibret olacak ki ortaşeker insanlar iyiliğin kıymetini farkedip, onu korumak için çaba sarfetsin..
İçimizdeki periye, perime, tinkerbell'e..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder