21 Eylül 2010 Salı

kandırıldık..

Kim ne derse desin ayıplar, günahlar, yasaklar ülkesinde büyüdük biz. hep birşeylere dokunmamız yasaktı, hep birilerine göre davranmamız hep belli bir kalıba göre hareket etmemiz beklendi.. Lisede miniyi biraz kaçıran, saçlarını toplamayanlarımız ceza aldı, sakalı 2 günlük olanlar saçı amerikan olanlar hakarete uğradı.. Kurallara uyduğumuz zaman cici öğrenci olduk, itiraz edip karşı geldiğimiz zaman anarşist ruhlu işe yaramaz velet..Hep itiat etmemiz beklendi, önce babalarımıza sonra analarımıza, sonra belki abi ablalarımıza, okulda öğretmenimize..  Hep boyun eğmeli doğru olduğu iddia edilenleri yapmalıydık..

Nede olsa doğru tekti ve açıktı, aksini yapamazdık.. Sınırlarımızı hiç zorlamadık ki biz, sınır dışında nasıl bir dünya var hep merak ettik ancak çizginin ötesi tehlikeliydi, sanki ötesinde hep siyah, kötü kokan, pis, iğrenç yaratıklar vardı bize zarar vermeye çalışan.. Geçemedik! Sınırlarımızı kaldırmaya, etrafımıza örülü duvarlarımızı yıkmaya, gözlerimize takılan at gözlüklerini çıkarmaya cesaret edemedik.. Hepimiz aynı gördük dünyayı, hepimiz benzer değer yargılarını benimsemek durumunda bırakıldık. Hiçbirimize hata yaparak kendi doğrularımızı bulma hakkı verilmedi..

Bizler tecrübesiz ama hayatı kitaplardan öğrenmeye çalışan yeni yetmelerdik.. Birşeyler üretmeye hevesli ancak fikirleri kısır veletler.. Aşklarımız da Türk Filmleri gibi bol acılı oldu.. Daha iyi markalar giymeye, daha iyi kuaförlerde saç kestirmeye daha elit cafelerde yemek yemeğe koşullandık.. Hep daha iyisi olmalıydık, hep daha ileriye gitmeli hep daha fazlasına sahip olmalıydık.. Çalıştık, iyi okullardan mezun olduk, iyi işler bulduk, para kazandık.. zamanla daha iyi telefonlara, bilgisayarlara, arabalara evlere sahip olduk..

Ama hiç tatmin olamadık.. tatmin olmayı bilemedik.. çünkü hep doğru olana kilitlenmiştik.. Doğru vardı haklısınız, doğru daha başarılı, daha çekici, daha güzel, daha akıllı hep dahası olmaktı.. ama olmadı işte bi noktada, bi yerde tıkandık.. Amerikan filmlerindeki giib mutlu sonla biten aşklarımız olmadı, hiçbirimiz CIA yada FBI tarafından aranırken türlü türlü aksiyonlar yaşamadık, peşimize kiralık katiller düşmedi, American Pie daki gibi bi kolej hayatı yaşamadık.. DEvil wears prada daki kadar güzel kıyafetlerimiz olmadı.. ve sonunda istifayı basıp bize deliler gibi aşık olan adama koşamadık..

Kandırıldık dostlarım, kandırıldık..

3 yorum:

  1. Her zaman "DAHA" sı vardı ya!
    O "DAHA"nın sonunun olmadığını öğretmeyi unuttu bize büyüklerimiz...

    YanıtlaSil
  2. bu tarih ve saat yanlışşş :S ben bir gün sonra sabah 8:37 yorum yapıyor olamam !!! o kadar ilerlemedi henüz şizofrenim :)

    YanıtlaSil
  3. zaman kavramımı yitirdim ben.. dün bugün ve gelecek iç içe girdi.. bunun adı ne bilmiyorum ama garip!

    YanıtlaSil

Powered By Blogger
 
;